Serwer

Sesja zbliża się wielkimi krokami, trza zabrać się do pracy :) Oczywiście to co najnudniejsze automatycznie spada na sam koniec listy rzeczy do zrobienia i tym sposobem zabrałem się za pisanie zadanka z sieci. Zaopatrzywszy się w odpowiednie zaplecze teoretyczne, włączyłem muzykę...



... i przepisałem kawałek kodu z książki ;)

#include <sys/types.h>
#include <sys/socket.h>
#include <netinet/in.h>
#include <netdb.h>
#include <stdio.h>
   // printfy
#include <stdlib.h>
   // exit()
#include <string.h>   
   //zawiera definicje memset()

#define SERVER_PORT 4095
#define BUF_SIZE 4096
#define QUEUE_SIZE 10

fatal(char *x)
{
   printf("%s", x);
   exit(1);
}

int main(int argc, char **argv)
{
   char bufor[BUF_SIZE];
   int gniazdo, one = 1, i;
   struct hostnet *ServerInfo;
   struct sockaddr_in NrIP;
  
   memset(&NrIP, 0, sizeof(NrIP));    // wypełniam zerami NrIP
    NrIP.sin_family = AF_INET;     // dziedzina adresów: IPv4
    NrIP.sin_addr.s_addr = htonl(INADDR_ANY);
   /* może korzystać z każdego numeru IP jaki znajdzie dla danego
   komputera. W praktyce oznacza to, że gdy są dwa interfejsy
   (np. sieć lokalna z kabelka i wifi(internet) to obsługiwane
   będą połączenia od obu tych interfejsów */
   NrIP.sin_port = htons(SERVER_PORT);    //nr portu
   
   gniazdo = socket(AF_INET, SOCK_STREAM, IPPROTO_TCP);
   /* SOCK_STREAM - dane przesyłane strumieniowo
   IPPRO_TCP - z wykorzystaniem protokolu TCP */
   if (gniazdo < 0)
       fatal("Blad utworzenia gniazda\n");
  
   setsockopt(gniazdo, SOL_SOCKET, SO_REUSEADDR, (char*) &one, sizeof(one));
   /*SOL_SOCKET - operacja ma być wykonana na poziomie gniazda
   (a nie na przez oprogramowanie IPv4 lub TCP)
   SO_REUSEADDR - pozwalamy na wiele równoczesnych połączeń serwera.
   Ustawiamy tą wartość (one). Ostatni parametr mówi jak
   duża jest zmienna one    */
  
   //zmienna one nie jest już dalej potrzebna.
    one = bind(gniazdo, (struct sockaddr *) &NrIP, sizeof(NrIP));
   if (one < 0)
       fatal("Blad przyporzadkowania adresu IP do gniazda\n");
  
   // maksymalna ilość żądań połączenia
    one = listen(gniazdo, QUEUE_SIZE);   
   if (one < 0)
       fatal("Error: listen()\n");
  
   //--------------------------------------------------------------
   // gniazdo gotowe do pracy
   //--------------------------------------------------------------
   
   while (1)
   {
       one = accept(gniazdo, 0, 0);
       /* argumenty 2 i 3 mogą określać strukturę sockaddr, która
       zostałaby wypełniona danymi nt połącznia - niepotrzebne nam to. */
       if (one < 0)
           fatal("Error: accept()\n");
       read(one, bufor, BUF_SIZE);    // odczytanie nazwy przychodzącego pliku
        i = -1;
       if (!strcmp(bufor,"LIST"))    i = 0;
       if (!strcmp(bufor "GET"))    i = 1;
       if (!strcmp(bufor "CLOSE"))    i = 2;
      
       switch (i)
       {
           case 0:
               printf("Odebralem LIST\n");
               break;
           case 1:
               printf("Odebralem GET\n");
               break;
           case 2:
               printf("Odebralem CLOSE\n");
               break;
           default:
               printf("Zly format polecenia\n");
               break;
       };
       close(one); // rozlaczenie
    }
  
}

Jest to szkielet, który jest jeszcze mniej funkcjonalny, niż jego odpowiednik w książce Tanenbauma, ale delikatnie ukształtowany pod kształt tego, co chcę osiągnąć - przynajmniej tak myślę. No i przesadnie wręcz obkomentowany.

EDIT: Wiele więcej problemów niż z samym powyższym kodem, miałem z jego czytelnym zamieszczeniem - dlatego zresztą notka jest tak krótka i skąpa. Posłużyłem się w końcu tym sposobem , ale nie jest do końca skuteczny - między liniami kodu powstały trzyakapitowe przerwy... Wynik wybitnie nie jest zadowalający.

EDIT2: Znalazłem wreszcie świetne narzędzie: www.blogtrog.com. Wada? Nie obsługuje kodu w C/C++... trudno. Grunt, że jest czytelnie i nie trzeba nic ręcznie poprawiać. Victory!